Moss Vale, kerstbomenfarm, Kerst en Oud & Nieuw

Een bijzonder goede morgen Nederland!

Zo, dat is alweer een tijdje geleden. Ik heb verschillende mailtjes en smsjes gekregen met hoe of het nou met mij gaat. Nou om eerlijk te zijn, gewoon goed. Ik leef hier eigenlijk gewoon mijn leventje. Alleen dan aan de andere kant van de wereld en maak iets meer mee :).

Maargoed, wat heb ik de afgelopen tijd allemaal mee gemaakt. Een hoop kan ik jullie vertellen. In mijn vorige verslag had ik aangegeven dat ik nodig opzoek moest naar werk. Mijn voorkeur ging daarbij uit naar een Cattle station in the middle of nowhere. Na ander halve dag bellen kwam ik tot de conclusie dat dit erg lastig werd. Zeker aangezien ik niet de juiste ervaring heb. Op dat moment heb ik besloten met alles een genoegen te nemen. Wel ging mijn voorkeur uit naar het country leven. Dat wil ik namelijk echt mee maken. Na 2 telefoontjes naar mede backpackers had ik 2 opties:
- Naar het noorden richting Rockhampton
- of naar het zuiden 2 uur vanaf Sydney.
Persoonlijk had ik weinig zin in regenseizoen en dus besloot ik terug te gaan richting Sydney. Op de terugreis kwam ik langs veel bekende plaatsen zoals; Surfers Paradise en Byron Bay. Ik moest natuurlijk direct terug denken aan mijn avonturen daar. Echt heel vet.

Na een busreis van 18 uur met maar 4 stops kwam kapot en brak in Sydney aan. Vanuit Sydney moest ik de trein naar Moss Vale nemen. Volgens Jordy zou de treinreis ongeveer 2 uur duren. Ik weet niet wat fout deed maar mijn treinreis duurde toch echt 4 uur. Eenamaal in Moss Vale zou ik door Tom worden opgehaald. Jullie vragen je waarschijnlijk af: Wie is Tom? Dat had ik toen dus ook. Na ongeveer uur wachten werd ik door deze Tom opgehaald. Hij kwam aanrijden in een gloed nieuwe 4x4 Toyota. Kijk eens aan dacht ik. Dat ziet er schoon en netjes uit. Dat belooft wat! Na een auto rit van 10 min kwamen we bij het motel aan waar ik in zo leven. Ik kan jullie vertellen dat het "motel" meer in de buurt van een varkens hok komt. Ik had toen maar 1 gedachte: Waar ben ik in godsnaam nu weer terrecht gekomen. Ik ben heel wat gewend. Zo hebben we thuis een aantal poolse werknemers de Zarepski's. Hun kamer is al een zwijnenstal maar dit "motel" sloeg echt alles. Ik zal jullie even het beeld schetsen van wat ik zag en rook...
Het was een oud en vervallen appartement waar buiten overal planten tegen de muur aan groeide. Bovendien lag er buiten om het hok overal rotzooi. Binnen stonk het, overal lag kleding, porno DVD's en boekjes (van Tom), etensresten, kranten, lege dozen, dichte dozen (waarvan ik de inhoud niet eens wil weten), bestek, borden, bedorven fruit, schimmel, haren, sigaretten en nog veel meer. Tom zij dat ik hier mijn spullen maar tijdelijk moest achterlaten en dat we later die middag mijn kamer zouden regelen. Veel keus had ik helaas niet.

Tegen de tijd dat we uit het hok vandaan waren was het een uur of 5 en gingen we Jordy ophalen. Na een half uur rijden sloegen we opeens een of ander raar bospadje in. O nee dacht ik. Waar gaan we nu weer heen... Stel je even voor. Je zit op de achterbank bij een vage en wildvreemde ozzie en een een chinese vrouw. Ze zeggen beide geen woord tegen je, laat staan tegen elkaar. Ik begon hem toch wel te enigzins te knijpen. Na ongeveer 10 minuten over een bospadje te hebben gereden gingen we door een poort met de text: River Paddy. Dit was het dan dacht ik. Na 5 minuten kwamen we bij een huis in the middle of nowhere aan. Gelukkig kwam er een vriendelijk vrouw naar buiten lopen die zei dat de boys nog in de paddy waren. Ik had geen idee wat ze bedoelde maar ik was allang blij dat Tom me niet wilde vermoorden of iets. Ik had namelijk al een heel actie plan bedacht om weg te komen. Wat een held op (grote) sokken ben ik ook.
Na 5 minuten reden we kerstbomenfarm binnen. Al snel zag ik de mannen hard aan het werk. Ze waren kestbomen aan het stapelen. Dit ging natuurlijk zo lomp mogelijk. De bomen werden tot 3 meter hoog op een wagen gestapeld. Boven op de wagen stond iemand die de bomen netjes stapelde. Tergelijker tijd werden er zoveel mogelijk bomen zo hard en lomp mogelijk naar hem toegegooid. Echt wat werk voor mij dacht ik al: kerstbomen gooien.
Toen we eenmaal dichtbij waren bleef Tom echter in de auto zitten. Best raar. Een beetje man gaat die kant op en maakt een praatje. Nee hoor! Tom bleef stug in de auto zitten en wachtte tot Jordy en een kleine aziaat naar de auto toe kwamen. Jordy was blij mij te zien en het was gelijk ouwe jongens krentenbrood. Mooi stom ouwehoeren.

Ook was een een kleine chinees bij die de hele tijd, bij elke vrouw die hij zag, in het Nederlands k*t h**ren riep. Tja je moet wat zei Jordy.... Jordy werke al een week of wat samen met deze kleine aziaat. Ja dan ga je elkaar dat soort dingen leren zij hij al snel. De aziaat heet trouwens Austin en luisterd naar zijn toepasselijk bijnaam: kut loempia. Wel een hele aardige gast die bovendien goed engels spreekt.

Eenmaal terug in hok kwam het erop neer dat ik een aantal nachten samen met die loempia op de kamer moest slapen omdat, dat het goedkoopst was. Prima! Maar eerst even eten maken. Het ondertussen al een uur of 8 en ik begon toch al wel wat honger te krijgen. Zeker aangezien ik mijn eten in Brisbane was vergeten. Dus wij gingen de keuken in. Jordy had me al gewaarschuwd. Het is echt heel smerig. Ik had de kamer gezien en dacht dat de keuken niet veel erger kon zijn. Nou daar zat ik er dus echt heel ver naast. De keuken is echt een zwijnenstal. Een keuken hoort schoon en hygienisch te zijn. Om jullie weer een beeld te schetsen. Het motel is een oud restaurant met een grote keuken met veel apparatuur. Helaas durf ik de helft van de apparaten niet aan te raken. Volgens mij is er sinds de kleuren TV niet meer schoongemaakt. Er lagen een halve vissenkop met allerlij ingewanden open in het midden van de keuken. De rest van de vis lag versprijd over een lange tafel die in het midden van de kamer stond. Het fornuis was compleet aangekoekt. Ik denk dat als je het fornuis schoonmaakt deze 2x zo klein is. De vloer plakte en had allerlij vage vlekken. Het bestek lag onder een kapotte en leiding en was dus nat. Met andere woorden: alles wat je nodig hebt eerst schoonmaken voor je het gebruikt. Het centerpark huisje na een weekend zweerepoip is een oase van hygiene vergeleken met dit hok. Helaas had ik weer geen keus en moest ik daar mijn eten wel maken. De eigenares van wie het hok is, is een klein oud aziatisch vrouwtje die er helemaal niks van begrijpt. Het enige wat ze begrijpt is payday. Het hok is goedkoop en dat is wat ik nodig heb. Maargoed de volgende dag moest ik om half 5 opstaan voor het werk en dus heb ik even snel wat eten klaar gemaakt.

De volgende dag moest ik om kwart over 4 opstaan voor het werk.

De volgende morgen om PRECIES half 5 schrok ik wakker van heel vaag gebrabbel. Austin z'n moeder was namelijk de Nijmeegse tweedaagse door onze kamer aan het marcheren en liep daarbij in het chinees te schreeuwen. Voor de mensen die mij een beetje kennen. Ik ben niet bepaald de vrolijkste s'ochtends. Ze kreeg daarom ook mijn welbekende blik voor haar kiezen. Waarop zij weer in het chinees begon terug te praten. Dus wat doe je dan... Juist, in het Nederlands terug praten. Wat ik allemaal heb gezegd ga ik hier NIET herhalen. Al snel kwam Austin naar mij toe en zij dat we moesten opschieten omdat we ons hadden verslapen. Heerlijk, op de eerste werkdag. Na snel een broodje te hebben gegeten stapte we de auto in. Na een half uur rijden kwamen we bij de kerstbomenfarm aan. Hoezo verslapen? We zijn de eerste.... Maargoed, al snel zagen we 2 stel koplampen het land op komen. Het waren onze 2 bazen: Robbert & Jhonny Boags.

Ik moest met de oude man, Robber Boags, mee. Robbert is al dik in 70 maar is desondanks ongelovelijk fit. Ik moest in de Youth stappen. Jullie denken waarschijnlijk het zelfde als wat ik toen dacht. The Youth? Wat is "The Youth?". Ik nam aan dat hij daarmee de auto mee bedoelde. Want naast een helehoop kerstbomen was er weinig waar ik zomaar in kon stappen. Ik had net 1 been in de auto of Robbert reed al weg. Ik moest mezelf dus in de auto hijsen terwijl deze weg reed. Oke, het gaat er hier dus zo aan toe. Op een gegeven moment moest Robbert keren. Hij zette de auto dus in zijn achteruit en we hoorde een kijharde knal. Hij was volop tegen een meter dikke boom aangereden. Een dikke deuk in de achterkant, maar Robbert scheen er niet echt mee te zitten. Oke Robbert, hoor jij nog wel een rijbewijs te hebben? Heb jij het uberhaupt wel doorgehad dat je net tegen een dikke boom bent geknalt? Dat was mijn eerste 2 minuten van mijn werkdag. Moet je voorstellen dat ik die dag 14,5 uur heb gewerkt....
De rest van de dag heb ik een beetje kerstbomen gesleept en gegooid. Jezus, wat zijn die krengen zwaar. De eerste 10 gaan nog wel. De 20 daarop wordt zeuren maar die paar honderd daarna werden echt zuur.
In de namiddag moest ik samen met Robin (bijnaam: Emo of Frog) en Robbert mee. Er stonden namelijk wat bomen langs de toegangsweg die volgens Robbert nogal in de weg stonden. Op mijn vraag van: Van wie zijn die bomen? Kreeg ik doodleuk het antwoord: I've no idea, probably the government. We stonden dus doodleuk bomen van de gemeente om te zagen omdat ze volgens Robbert in de weg stonden. De instructies die Robin en ik kregen waren nog veel erger. Wij moesten de bomen namelijk in de juiste valrichting duwen. Dit zonder touwen of wat dan ook. En nee het waren geen kleine kerstbomen maar echt grote bomen. Het enige wat Robber zei: Mocht de boom op de afkomen ren dan weg. Dat was het, meer niet. Zo, dat was dan een beetje mijn eerste werkdag op de kertbomenfarm.

De overige werkdagen waren met name kerstbomen gooien. Hoe meer je het doet hoe gemakkelijker het gaat. Alleen blijven de seven en eight footers toch wel behoorlijk zwaar. Vooral al ze vol met regenwater zitten. Voor de kerstbomenfarm zijn er 2 grote dagen. donderdag 8 en vrijdagen 9 september. Die dagen moesten we duizende bomen slepen, zagen, gooien en laden. En die donderdag regende het natuurlijk pijpenstelen. Het hoosde letterlijk de hele dag door. De bomen waren daardoor nog een keer zo zwaar als normaal. En natuurlijk moesten we precies die dag de grote bomen gooien. Iedereen had het er moeilijk mee behalve Jhonny Luke. Jhonny Luke is een echte ozzie met een zware ozzie-slang. Hij is in een jaartijd meer dan 60 kilo afgevallen en zijn huid hang dan ook letterlijk over zijn ellebogen heen. Maar wat kan hij bomen gooien. Niet normaal. Het maakt voor hem niet uit hoe groot ze zijn. Hij gooit ze met speelt gemak 4 meter de lucht in. Ik stond echt perplex. Hij gooit kerstbomen zoals wij darts gooien. Niet normaal. Het is dan ook een ongeschreven wet dat als Jhonny de bomen niet meer op de kar kan gooien, de kar dan toch echt vol is.
Verder is was het werk wel zwaar maar is het me wel heel goed bevallen. Ik had leuke en aardige collega's en heb veel gelachen met Robin, Jordy, Loempia en Treelo. Hier een filmpje van de kerstbomenfarm: http://youtu.be/sv8UlBMEemM Ik heb meerdere en betere filmpjes maar hier moeten jullie het maar mee doen ;).

The longest day was toch echt wel vrijdag. Donderdag waren we om 9 uur klaar op de farm. Eigenlijk moesten we om 11 uur nog even snel een vrachtwagen laden maar omdat we de volgende dag weer vroeg moesten beginnen mochten we wat eerder weg. Om 6 uur stonden we op de farm en om 11 s'avonds waren we helemaal afgepeigerd en reed de laatste vrachtwagen eindelijk weg. Eindelijk het zat erop zeiden we tegen elkaar. We werden uitgenodigd om bij Robbert en Barbra (vrouw van Robbert) even een afzakkertje te halen. Na 17 uur werken smaakt een biertje toch echt heel wat lekkerder dan normaal. Maar na 2 biertjes ging het lampje dan ook uit ;). We werden door Barbra terug gebracht. Ze bood aan om onze werkkleren te wassen. Dat slaan we natuurlijk niet af! Het scheelt ons namelijk weer heel wat werk.

Het weekend erop waren we lekker vrij. Heerlijk. Dat weekend zijn we naar Sydney gegaan om lekker te stappen. We hebben eerst een kamer geboekt in het hostel waar we ook zijn begonnen. Heel raar om daar weer terug te zijn. Het lijkt zo lang geleden maar toch ook weer niet. Ik heb ondertussen al zoveel meegemaakt en dat in een relatief kort tijdbestek.
Maargoed, de donderdag dat ik in de stromende keihard aan het werk was op de kerstbomenfarm, heeft Jordy een van zijn beste vrienden van het vliegveld afgehaald, Carl. Ik had geen idee wie het was en heb hem in het hostel in Sydney voor het eerst ontmoet. Carl is volgens Jordy een van de grootste womanizers die er is. Oke, dacht ik. We zien wel. Hij kwam in iedergeval over als een gast waarmee je zeker veel mee kunt lachen. Ook hadden we afgesproken met Treelo. Echt een alternatieveling die we op het werk hebben leren kennen. Wel een enorm aardige gast waarmee je enorm kunt lachen. Treelo nam zijn vriendin ook mee. Zij zal ook wel enigzins apart zijn dacht ik. Nou, dat klopt... Mijn eerste indruk van haar was echt Wow..... Als je de foto's ziet begrijp je wel waarom. Die avond zijn we lekker uitgeweest bij KingsCross. Carl kon het echter niet laten om het toch te proberen bij Treelo's vriendin. Waarom? Geen idee. Met andere woorden Treelo en Carl lagen elkaar niet zo lekker. Verder was het die avond erug gezellig :).

De volgende dag zijn we weer terug naar Moss Vale gegaan. Want maandag moeten we gewoon weer te werkt. Althans dat werd er gezegd. Die week hebben we totaal maar 30 uur gewerkt. Naar mijn mening VEELS TE KORT! Dit hebben we Tom ook duidelijk gemaakt. Hij heeft gewoon niet meer werk zij hij. Nou das dan mooi klote. Ik kan wel weg gaan maar daar schiet ik ook niet veel mee op. Ik wil nanmelijk met kert en oud&niuew in Sydney zijn. Boviendien heeft Jordy een auto gekocht en kan ik met hem en Carl mee rijden van Sydney naar Melbourne. Een Roadtrip langs The Great Ocean Road zie ik toch echt wel zitten! Zeker omdat het gewoon goed klikt, we erg veel lol hebben en we dezelfde intresses hebben (bier, vrouwen en .....). Daarom heb ik besloten om toch nog 2,5 week in het "knotsgekke" Moss Vale te blijven. Om vervolgens kerst en Oud&nieuw in Sydney te kunnen vieren om daarna met Jordy en Carl mee te rijden naar Melbourne.

In Melbourne blijf ik een aantal dagen. Daarna vertrek ik naar Emrald waar ik naar een werkhostel ga. Daar ga ik een aantal weken werken em daarna zie ik het wel. Jordy en Calr gaan naar de Australian Open, maar ik heb weinig met tennis. Het enige wat ik er leuk aan vindt ik om een beetje te zieken langs kant als Stijn speelt ;). Maargoed misschien dat ik na de Australian Open weer met Jordy met Carl mee rij. Misschien ook niet. Ik zie het wel. Het wordt eerst tijd om echt weer wat te werken.

De afgelopen ander halve week zitten Jordy, Carl en ik dus een beetje in onze kamer in Moss Vale. Tom en Loempia's moeder zijn ondertussen vertrokken en dus hebben we het rijk alleen. Dat gaat soms goed fout ;). In Moss Vale is trouwens echt een hele hoop te doen. Zo kan je bijvoorbeeld rondjes lopen, treinen kijken en auto's tellen. Echt heel vet! Gelukkig heeft Jordy een harde schijf heeft met belachelijk veel muziek en films. Dat helpt ons een beetje door de regenachtige dagen als we ons echt vervelen. S'avonds kijken we een filmpje en spelen we wat beerpong. Ook zijn we een plan aan het maken om na een jaar helemaal terug te rijden van Australie naar Nederland. Geloof het kan. Alleen heeft niemand het ooit nog gedaan, wie weet ;). Als het mooi weer is gaan we een stukje touren met auto of gaan we een dagje naar Sydney. Heel veel mooi weer hebben we namelijk niet. Volgens de ozzie's is dit de natste zomer sinds 1960. Oke, dat mag... maar waarom PRECIES wanneer IK in AUSTRALIE zit? Ik zal het maar op overmacht gooien. Helaas kan je er weinig aan doen.

De kerst kwam eraan en dus tijd voor wat feestjes. De dinsdag voor kerst smste Treelo mij of ik zin had om bij zijn Christmas party langs te komen. Tuurlijk! Waar een feestje is zijn de dutchies en de loempia. Carl was alleen op surfkamp, maar dat vond Treelo niet zo erg. De volgende dag werden we door Treelo opgehaald en bracht hij ons naar zijn huis. Ik had alleen niet gedacht dat hij in zo;n groot huis zou wonen. Zijn vader is namelijk een tandarts en dat was te zien ook. Maargoed daar zaten we dat op een kerstfeestje tussen de alternatievelingen. Ook weer een ervaring rijker. Wel hebben we enorm gelachen met Robin, Treelo en de baas van Treelo. Echt gaaf om een keertje mee te maken. De volgende dag zijn we door Tom opgepikt en heeft hij ons bij het motel afgezet.

Kerstavond hebben we gevierd op een boot door Sydney heen. Echt heel gaaf. Sta je daar dan op een party boot op kerstavond midden in Sydney. Nou dat had ik vorig jaar nooit gedacht toen ik keurig in kerk zat;). Na een supergafe boottocht zijn we een kroeg bij Kings Cross ingedoken. We wilde een club in maar daar kwamen we niet meer binnen. We zagen er te dronken uit. Of dat nou kwam door mijn kerstmuts en te foutte bril of dat we gewoon echt dronken waren weet ik niet ;). Omdat we te gierig waren voor een hostel ($65 per nacht) zijn we het internetcafe ingedoken. Daar hebben we de laatste 2 uurtjes doorgebracht. Om 7 uur hebben we alsnog naar de trein moeten sprinten omdat we deze anders zouden missen. We hadden geen zin om nog eens 2 uur te wachten op de volgende trein. Daar gingen we dan, vijf halfdronken idioten, kerstmutsen op, rennend door de straten van Sydney op kerstochtend. Het had een heel mooi plaatje kunnen zijn.

De volgende dag, de eerste kerstdag zijn we naar het strand in Wollongon gereden. Echt heel raar om met kerst op het strand te lopen en het oceaan in te duiken. Vorig jaar had ik nog zoveel problemen met het openbaar vervoer en vertragingen maar nu stond ik lekker in de zon op het strand. Heerlijk!

Tja dat was het wel zo'n beetje. Ik heb nog veel meer meegemaakt maar dan wordt het te veel. Bovendien is dit verhaal al lang genoeg. Succes ermee. Ik zal proberen wat foto's plaatsen bij dit verlsag. Echter zijn dit er maar een paar. Voor alle foto's moeten jullie toch op facebook zijn.

Ik zie jullie wel over een maandje of 9 :). Mochten we terug gaan rijden dan wordt het wel wat langer ;).

- Erik -