De reis gaat verder

Een goede morgen!

Het is ondertussen alweer zo'n dikke 1,5 maand geleden sinds mijn laatste verslag. Op de laatste 2 weken na heb ik niet bijzonder veel mee gemaakt. Maar goed, we zullen bij het begin beginnen.

De week na mijn laatste verslag moest ik met Chris mee. Hij had een klus op een farm ongeveer 20 min rijden van de schuur. Daar moesten we een farm draineren. Dat was eigenlijk een piece of cake. Ik had toen al ongeveer een maand op de golfbaan gewerkt. Dat houd in dat je heel voorzichtig moet rijden om zo de schade aan het gras te minimaliseren. Op de farm kon ik vol gas overal dwars door heen scheuren. Dat is toch wel meer mijn stijl. Het enige nadeel was, was dat ik op een trekker zat met een cabine, waarvan het achterraam eruit lag. Normaal gesproken is dit geen probleem zolang het maar warm is. Nou, dat was het.. gort droog zelfs. Dit zorgde weer voor heel veel stof. Maar dan bedoel ik ook ECHT heel veel stof. Het leuke van mijn halfopen cabine was dat de stof daar bleef hangen. Soms moest ik om de 10 meter stil staan omdat ik werkelijk niks meer kon zien. Na 3 dagen had ik dat ook wel gezien, en ik was blij dat de klus aan het eind van de week af was.
Dat weekend ben ik samen met 2 schotse zusjes, die ik in Nieuw Zealand had leren kennen, uit geweest en naar het strand gegaan. Dat was me een avond wel. De dag erop had ik het gevoel dat ik dood ging. De foto's zeggen genoeg... Helaas was het voor de dames het laatste weekend in Australie en vertrokken ze zondag avond alweer terug naar Schotland.

De week daarop was ik weer aan het werk op de golfbaan. Die maandag regende het. Dat is voor mij geen probleem. Regenjas aan en gaan. Echter is dat niet het geval voor de meeste Australiërs. Die zijn namelijk allergisch voor regen. En wat kunnen ze dan zeuren, niet normaal. Stelletje mietjes. Dit geld trouwens niet alleen met het werk maar ook op de weg. Zodra het maar een heel klein beetje "miezert" wordt de snelheid direct gehalveerd, en zijn er overal files. Ik was echt stom verbaasd.
Die dinsdag had ik weer een "Erik actie" (of zoals de jongens zeggen: een "wortelactie"). Ik reed namelijk rustig op mn trekkertje en opeens had ik de versnellingspoke in m'n hand. Op een of andere manier had ik het voor elkaar gekregen om deze af te breken. Het zag er echt heel stom uit. Liam (een Ierse collega) ging ook helemaal kapot toen hij mij aan zag komen lopen met de versnellings poke in m'n hand. Tja, overmacht of lomp. Ik weet het niet.
Die vrijdag was het goed raak. M'n baas had het namelijk voor elkaar gekregen om de sander (een machine) in de greppel te rijden en is daarbij over de kop gegaan. Dit resulteerde in een gebroken rib en een gepunctueerde long. Dat betekende dus einde werkdag en misschien wel einde werk. Zonder de baas is er geen werk. Gelukkig was dat niet geval en kon ik maandag gewoon weer aan het werk.

Als gevolg van het ongeluk kregen we die week erop een induction, een veiligheidsvoorlichting. Dit stelde eigenlijk niks voor. Wat we te horen kregen was dat we onder slechte weersomstandigheden voorzichtig moeten rijden. Ook moesten we onszelf iedere dag inchecken. En tot slot moest iedereen voorzien zijn van een White Card. Dat hield in dat ik, samen met Liam en Shane op cursus moesten.

Die donderdag toen ik thuis kwam, kwam John (Ierse huisgenoot) naar mij toe. Heb je het al gehoord, vroeg hij. Ik kwam net thuis en dus ik had werkelijk geen idee waar hij het over had. Jouw laptop is samen met die van mij en 2 anderen laptops gestolen, zei hij. Maar geen zorgen ze zijn terug gebracht, tenminste 3 die van mij is nog steeds zoek, zei hij. Wat bleek, onze huisgenoot James from London is die ochtend met de noorderzon vertrokken en vond het nodig om de laptops mee te nemen. Daarnaast heeft hij zijn vriendin (Lucy) gewoon achter gelaten. Zij wist van niks. Lucy heeft direct contact met James opgenomen. Ik weet niet waarom maar James heeft 3 laptops terug gebracht, waaronder die van mij. Die van John heeft hij gehouden. Kut voor John natuurlijk maar ik was allang blij dat mijn laptop terug was. We hebben direct aangifte gedaan bij de politie. Maar of er daadwerkelijk wat aan wordt gedaan valt te betwijfelen.

De 2 weken erop is er eigenlijk vrij weinig gebeurt. Ik ben vooral bezig geweest met het plannen van m'n reis. Je moet toch wat hebben om naar uit te kijken. Anders duren de weken ook zo lang. Het enige wat ik moest doen was de cursus (White Card). Ik had de avond voor de cursus een feestje en dat was nogal laat geworden. Niet bepaald de beste voorbereiding. Ik was die dag ook behoorlijk moe en had een behoorlijke kater. Achter af bleek de cursus echt heel simpel te zijn. Ik had van de 20 vragen maar 1 fout. En deed het hiermee veel beter dan de meeste. Is de Goon toch nog ergens goed voor ;).

Op 22 Maart werd ik door mn baas gebeld of ik zin had om voor 2 weken naar Noosa te gaan. Alles werd betaald behalve het eten en de drank. Natuurlijk wilde ik dat. Oke, we vliegen maandag om 10 uur, zei ze. Vliegen....., zei ik. Ja, vliegen zei ze. Het is namelijk 2.000 km rijden. Dat is een keer wat anders, met het vliegtuig naar je werk. Dat zal mij waarschijnlijk niet veel vaker gebeuren. Die maandag werd ik door Thea (mn baas) opgehaald. Om 9 uur waren we op het vliegveld. Keurig op tijd niks aan de hand. Tot ik door de douanen ging. Ik werd terug geroepen. Dat is mij nog nooit gebeurt. Er zou een gevaarlijk voorwerp in mijn tas zitten. Ik had werkelijk geen idee waar ze het over hadden. Wat bleek, ik was vergeten mn broodmes uit mn tas te halen. Beetje dom, dat gebeurt mij weer.
Na een vlucht van 2 uur kwamen we in Noosa aan waar het heerlijk 33 graden was. De vrachtwagen kon ieder moment aankomen dus we moesten zo snel mogelijk naar de klus. Eerst zijn we even naar het huisje gegaan waar we voor de week zouden verblijven. Wow, zo'n schoon huisje heb ik in geen maanden meer gezien. Een schone keuken, geen kakkerlakken, geen etensresten, een droge koelkast, comfortabele bedden, geen herrie, een schone badkamer kortom gewoon top. Nadat we onze spullen gedropt hadden zijn we direct naar de klus gegaan. Na 2 uur wachten was er nog steeds geen teken van de vrachtwagen. Tegen een uur of 6 kregen we te horen dat ze een lekke band hadden en dat ze er over een uur pas waren. Ondertussen hadden Liam en ik het strand al gevonden en lagen mooi languit te relaxen. Het was een heerlijke "werkdag".
Rond de klok van 7 kwam de vrachtwagen. Liam had mij al gewaarschuwd dat deze enigszins overbeladen was. Nou, hij overdreef zeker niet. Het is echt een wonder dat deze truck meer 2.000 km heeft gereden, langs afgronden en door verschillende gebergten is gereden zonder dat er ook maar iets is gebeurt. Rik, de chauffeur, was blij dat de rit erop zat. Het was echter al te donker en dus hebben we vrachtwagen de volgende dag gelost.

Het werk was heel goed te doen. In de pauzes gingen we geregeld even voor een duik de zee in. Heerlijk die verkoeling. Het weer was ook perfect. Iedere dag 30 graden of warmer. Het nachtleven was ook perfect. Ik heb mn baas ook van een hele andere kant leren kennen. Ik wist dat hij van een biertje hield maar wat ik de afgelopen weken met hem heb meegemaakt.... M'n baas is het beste te beschrijven als Blackout menace. Zodra hij 4 biertjes heeft gehad slaan alle remmen los. Bovendien is hij de volgende dag alles vergeten. Maar dan ook echt alles.
De eerste avond dat we uitgingen eindigde hij in de cel met een boete van $300. We kwamen die ochtend ook keurig te laat op het werk omdat hij pas om 7 uur vrij werd gelaten. Zelf ontkent hij alles, maar aan de andere kent herinnert hij zich niks. Wij weten beter. De 2e keer dat we uitgingen kwam hij zonder schoenen thuis (net nieuw $150) en was hij vreemd geweest. hij heeft namelijk een vrouw en kind. Maar achja hij doet er niet zo moeilijk over.

Echter voordat we de 2e keer uitgingen hebben we eerst een paar bierjtes van te voren gedaan. We werkte namelijk in een park midden in het toeristen gebied. Rondom het park waren verschillende openbare BBQ's. Een groep tokkie's waren daar de hele dag al aan het drinken en BBQ-en. Toen we klaar waren met werken vroegen ze of we een biertje met hen wilde doen. Natuurlijk wilde we dat wel. Helaas voor mij was ik de bob. We hadden toen nog geen idee wat ons toen te wachten stond. Liam (een super vette Ierse collega) vond één van de dames wel leuk. Hij zette dus zn beste beentje voor en probeerde er werk van te maken. Alles ging goed, niks aan de hand, no worries. Tot er één of andere lijpe gast tekeer begon te gaan. Dat was het ex-vriendje van de chick waar Liam het op had voorzien. Er was echter één ding. Hij kwam net na 15 jaar uit de gevangenis voor moord, en stond op het punt het weer te doen. Hij draaide werkelijk helemaal door. Ik weet ook niet wat hij had genomen, maar z'n ogen puilde uit. Toen we dat doorkregen zijn we de auto ingestapt en hebben we de benen genomen. We waren namelijk met zn 3-en en mn baas had nog steeds een gebroken rib dus dat ging hem niet worden. Bovendien had niemand zin in problemen, zeker niet met zulke idioten. Het was een aparte belevenis, dat was zeker.
Zoals ik al eerder had gezegd gaf mn baas niet veel om zn vrouw en huwelijk die nacht. Ik vond hem aan het eind van de avond letterlijk in de goot langs de straat (zie foto). Ik heb hem toen de taxi ingedragen, maar daar wilde hij na 5 minuten ook weer uit en dus hebben we hem maar ergens achter gelaten. Wat een bizarre gast is het ook. Ik heb mn best in ieder geval gedaan.

Halverwege de 2e week moesten we verhuizen omdat het huisje niet voor een langere tijd was geboekt. Echter was alles in park vol geboekt en moesten we naar een ander park. We kregen letterlijk een heel appartement wat nog een keer zo luxe was als waar we in zaten. Bovendien hadden we nog een zwembad ook. Echt ideaal. Het werk ging prima en de uitvoerder was meer dan tevreden over dus dat ging eigenlijk allemaal perfect.

De laatste avond zijn we uit geweest naar een karaoke bar. Rik was namelijk weer terug met de vrachtwagen. Hij had zn vrouw meegenomen omdat het haar verjaardag was. Zij wilde graag naar een karaoke bar. Waarom niet. Ik houd daar op zn tijd ook wel van. M'n baas had weer genoeg op en stond hij vrijwel de hele avond op het podium te zingen. Niet om aan te horen. Het was een geslaagde avond.
De ochtend erop was alleen een drama. Ik had echt een kater van hier tot aan Hoogkarspel, niet normaal. Gelukkig hoefde we alleen de puntjes op de i te zetten en de vrachtwagen te laden. Glenn (mn baas) en Liam hebben we later die ochtend op de vliegveld afgezet Om 3 uur vloog ik terug naar Melbourne. De vlucht was echter een drama. M'n kater hakte er behoorlijk in. Bovendien was ik omcirkelt door kleine kinderen, die de hele tijd moesten schreeuwen en janken. En ik denk dat ze dat bewust deden om puur mij te irriteren! Vooral de etter die achter mij zat vond het nodig om haar tafeltje steeds in en uit te klappen. Heel, heel, heel irritant. Gelukkig heb ik toch een uurtje kunnen slapen. Het mooie was dat ik ook tijdens het vliegen doorbetaald krijg. Ik heb dus letterlijk slapend geld verdiend. Niet verkeerd dacht ik zo.
Eenmaal in Melbourne ben ik op de bus gestapt en daarna de tram richting St Kilda. Terug naar het huis waar ik al 8 weken heb geleefd. Er waren nog veel oude bekenden maar op zich ook een hoop nieuwe gezichten. Het was natuurlijk direct lachen. Ik had namelijk genoeg te vertellen.

Gister ben ik samen met 2 engelse huisgenotes naar de nieuwe American Pie film geweest. Echt een aanrader. Echt heel vet om te zien. Vandaag zijn mn mooie rooie lokken door 1 van engelse dames geknipt en zie ik er nu weer fatsoenlijk uit. En ja dit keer ben ik goed geknipt.

Komende dinsdag trek ik eindelijk weer verder en ga ik een Great Oceaan Road tour doen richting Adelaide. Daar blijf ik 5 dagen en daarna ga ik een 7 daagse outback tour doen. Dat betekend dus 7 dagen niet douchen en door de woestijn trekken. Na de 7 daagse tour vlieg ik van Alice Springs naar Cairns waar ik Fred Jr ga opzoeken. In Cairns ga ik duiken the Great Barrier Reef, ga ik White Water Raften en wie weet wat nog meer. Na een aantal dagen in Cairns te hebben doorgebracht trek in langs de oostkust naar beneden naar Fraser Island en Whit Suindays. Daarna zie ik het wel. No worries hier in Australia.

tot over ongeveer 4 maanden. Dan ben ik terug in het mooie HK. Zuipse op het reigersfestival!

Later!