Great Ocean Road, Adelaide en Barossa Valley

Alle gefeliciteerd met het kampioenschap van Ajax!

Het is ondertussen alweer bijna 4 weken geleden sinds mijn laaste reisverslag. Mn laatste verslasg schreef ik toen ik nog in Melbourne, het zuiden van Victoria was. Momenteel ben ik bij m’n neef Fred in Cairns, het noorden van Queensland. Ik kan gerust zeggen dat ik de afgelopen 3 tot 4 weken weer ongelovelijk veel heb mee gemaakt en gedaan. Daarom ga ik het jullie niet aan doen om voor de zo veelste keer een groot verhaal te schrijven. Ik deel het verhaal deze keer op in 2 of 3, wat kortere, verslagen.

In m’n laatste verslag stond ik op het punt om te vertrekken richting de Great Ocean Road. De dag voordat ik vertrok heb ik m’n haar laten knippen door een huisgenoot die kapster is. Gelukkig wist deze kapster wel wat ze deed en zag het er toch enigzins fatsoenlijk uit. Ik kan wel zeggen dat het anders is... De laaste avond in 31 Gurner St, het huis waar ik verbleef, hebben we gezellig wat gedronken. Nadat ik van iedereen afscheid had genomen ben ik toch redelijk vroeg naar bed gegaan. De volgende dag ging de wekker toch weer keurig om half 6. En dat op je vakantie :P.

Om 7 uur werd ik door de bus opgehaald en begon de reis langs de wereld beroemde Great Ocean Road. Het hoogte punt van de dag zou de zonsondergang zijn bij de 12 Apostels zijn. De trip begon bij het bord dat officeel zei: Great Ocean Road. Daar zijn we toen even gestopt en hebben we wat foto’s gemaakt. De reis ging prima en we stopte op een hele hoop mooie plaatsen zoals; een baai langs de Great Ocean Road, Mati Rainforest en een bos met heel veel Koala’s en papegaaien. De papegaaien waren overigens enorm tam en gingen op je hoofd en schouders zitten. Best grappig.

Na een toch wel lange dag kwamen we aan bij de 12 Apostels. Voordat we daar heen gingen, mochten we eerst het strand op. We werden nog gewaarschuwd dat we moesten oppassen voor natte voeten. De zee is namelijk erg onvoorspelbaar. Het zal wel dacht ik. Eerlijk is eerlijk ik stond nog geen 2 minuten op het strand of mn schoenen waren zeiknat, omdat ik niet oplette. Lekker eigenwijs en vooral niet luisteren!

Toen was het toch tijd voor de hoogtepunt van de dag. En nee, dit is niet wat jullie denken. Het gaat hier om de zonsondergang bij de 12 Apostels. Waarschijnlijk was die ongelovelijk mooi, maar helaas wel achter het dik wolkendek. Ik heb er in iedergeval niks van gezien. Het heet overigens de 12 Apostels maar er zijn er in de loop der jaren een aantal ingestort waardoor er maar 6 of 7 over zijn. Het plaatje is best wel mooi. Ik zat alleen (weer) te hopen dat er nog 1 zou instorten. Helaas is dit niet gebeurt. Zelfs niet toen ik heel boos keek. Misschien had ik mn voet er tegen aan moeten zetten. Maar ach, het plaatje is mooi en daar gaat het om. Jammer van de zonsondergang, maar je kan niet alles hebben. We waren allang blij dat het niet meer regende. Die avond hebben we in de kroeg pizza gegeten die heel lekker waren. Het enige jammer was dat ik ondertussen getraint pizza-eter ben en dus resulteerde dat in een pizza te kort. Tja, overmacht. De groep was overigens wel behoorlijk saai. Er waren een hele hoop fransen die zoals altijd weigeren engels te spreken. Ook had ik wel verwacht dat we met zn alle een biertje, of misschien wel 2 zouden doen. Helaas was ik de enige die er zo overdacht en lag iedereen, waaronder ik, om 10 uur in bed. Komop, je bent op vakantie! Wat een anti-climax.

De volgende dag werd ik heel raar wakker. Ik was fit én uitgeslapen. De laatste keer dat, dat gebeurt is kan ik mij niet eens meer herinneren. Na een ontbijt zijn we snel de bus weer ingestapt en zijn we naar Loch ard George gereden. Dat was een Bay met een speciaal verhaal over een Ier die een engelse chick heeft gered van een schipbreuk. Ze waren daarna uitgehongerd en het enige wat aanspoelde was wijn. En dus hebben ze toen een aantal flessen wijn achterover geslagen en zijn ze in slaap gevallen. Aan het eind van verhaal zijn ze gered en hebben ze elkaar nooit meer gezien. Tja, dat zijn vrouwen... Nadat we daar een half uurtje rond gehangen hadden zijn we weer naar 12 Apostels gereden. Daar kregen we de mogelijkheid om een helicopter vlucht over de 12 Apostels te doen. Dit heb ik uiteraard niet gedaan. Het was $80 voor 5 minuten, daar pas ik voor. Toen dat klaar was zijn we naar de Gramphians gereden. Dat is een heel mooi natuurpark tussen Melbourne en Adelaide in. Na een rit van een aantal uur zijn we daar aangekomen en hadden we een korte stop. Toen ik om mij heen keek zag ik echt overal biefstu... ik bedoel Kangaroes. Die beesten kijken echt dom. Dus ik keek dom terug en zo wisselde we een aantalen minuten onze gedachteloze blikken. Opeens besloten er een aantal de weg over te steken en het scheelde echt niet veel of ze waren aangereden. Het zijn niet bepaald de meest intelligente beesten.

Na onze korte stop zijn we verder gereden naar de Mc Kenzi Waterfall. Ik heb ondertussen al zoveel watervallen gezien dat ik niet zo snel onder de indruk ben. Volgens de gids zou het een geweldige waterval zijn. Één die je niet snel zou zien. Dus ik had een hoge verwachting. Echt waar, het was een waterval. Niet meer niet minder. Een beetje jammer dat het zo opgepompt werd. Na de adembenemde waterval zijn we naar de top van de Gramphians gereden voor de zonsondergang. Die was wel echt heel mooi om te zien. We stonden op de top van een berg en konden van daar het hele gebied zien. Dat was wel echt heel mooi. Helaas duurt het mooie gedeelte van de zonsondergang maar een minuut om 10 en dan is het over. Toch was het zeker de moeite waard.

Die avond hebben we voor de verandering wel gezellig aangezeten en stom geouwehoerd. Alleen kwam er op een gegeven moment een of andere franse gast die alles beter wist. En dat met een frans engels accent. Yesj, zeh moviehj. Hoogst irritant! Dat heb ik hem in vloeiend Nederands ook even duidelijk gemaakt, maar wel met een lach op mn gezicht. Hij begreep er niks van.

Dag 3 van de trip stelde eigenlijk weinig voor. We moesten die dag een kilometer of 600 afleggen om in Adelaide te komen. Dat betekende dat we een uur of 9 hebben gereden met hele korte pauzes. Niet bepaalde de leukste dag van de trip.

Eenmaal in Adelaide verbleef ik in het hostel My Place. Een heel leuk hostel vol met Nederlanders. Dat was ook wel weer lekker na al die weken engels gepraat te hebben. Ik moest even boodschappen doen omdat ik helemaal geen eten had. Natuurlijk raakte ik hopeloos verdwaald in Adelaide. En dat terwijl het een hele simpele stad is met eigenlijk alleen maar vierkantenblokken. Toch is het mij gelukt. Of ik nu moet lachten of huilen weet ik niet. Later die avond werd ik gevraagd of ik mee wilde doen met de voetbalwedstrijd tussen My Place en een ander hostel. Natuurlijk wilde ik dat. Zeker na 7 maanden niet gevoetbald te hebben. Ik had er echt zin in.

Die zaterdag was de wedstrijd. Het duurde precies een half sprintje of ik was buiten adem. Heerlijk zo’n goede conditie. Wel heb ik de nodige panna’s, dribbels, schijnbewegingen, hakkies, akka’s en goals gemaakt. We wonnen ook keurig met 17-4. Die avond hebben we onze overwinning in de kroeg gevierd. Het was een gezellig avond. De volgende dag werd ik wakker met het gevoel alsof al mn spieren tegelijker tijd kramp hadden. Ontspannen zat er niet meer bij. Dat woord was toen uit mn woordenboek geschrapt. Alle spieren maar dan ook alle spieren, ook spieren waarvan ik niet wist dat het spieren waren deden pijn. Alles deed pijn, echt alles! Toen ik na een half uur kreunen eindelijk uit bed geklommen was ben ik naar de winkel gestrompeld. Daar aangekomen bleek deze dicht te zijn.Ik heb toen de nodige Nederlandse woorden eruit gegooit. Normaal was het 10 min lopen, maar ik deed er toen zeker 45 min over. En dus mocht ik weer terug en heb ik bij de mac gegeten. Daar kwam ik overigens stomtoevallig iemand uit zwaagdijk tegen. De wereld is echt klein De volgende dag was de spierpijn nog erger. De dagen erna begon het gelukkig enigzins af te nemen.

Maandag, 2 dagen na de wedstrijd had ik een tour naar de Barossa Valley geboekt. Het was een wijntour die gratis in het pakket zat. Ik hou al helemaal niet van wijn. Bovendien ging het lopen mij nog steeds niet goed af. Toch heb ik het gedaan en heb ik alle soorten wijn geproeft. Je moet af en toe wat nieuws proberen vind ik. Maar toch blijf ik mijn besluit en dat is dat bier toch wel VEEL beter is. De tour zelf was opzich weinig aan. Het enige wat we deden was een beetje wijn proeven meer niet eigenlijk. Of ik er ook wat van opgestoken heb. Nee, niet echt als ik eerlijk ben.

Die avond heb ik m’n tas ingepakt want de volgende dag begon mn outback tour. Maar daar in het volgende verslag meer over.

Later!