Van Perth naar Albany + Perth naar Broome!

Het heeft even geduurd maar daar ben ik weer! Mijn laatste blog ging over Tasmanië en mijn surf 5 daagse, maar inmiddels heb ik alweer heel wat kilometers gemaakt. Momenteel zit in Broome dat ongeveer halverwege de westkust van Australië gelegen ligt. Laat ik maar bij het begin beginnen.

Na mijn avontuur in Tasmanië ben ik naar Perth gevlogen. Omdat ik nog steeds niet 100% hersteld was van een griepje heb ik mijn rust gepakt en ben ik voor een paar dagen een hotel ingedoken. Eenmaal hersteld heb ik contact opgenomen met Liam, een Ier waarmee ik 5 jaar geleden heb gewerkt bij het drainage bedrijf in Melbourne. Hij is inmiddels geëmigreerd naar Australië en woont in Perth, met andere woorden: beer o clock! Het werd, volgens verwachting, een hele lange nacht die ons langs verschillende bars en clubs bracht in combinatie met heeeeel veel Guinness. Ja, de volgende dag was ik behoorlijk brak.

Gezien het feit ik helemaal was hersteld werd het ook tijd om verder trekken. Ik besloot daarom richting het zuiden van Perth te gaan, richting Albany. Wel wil ik eerste het volgende kwijt. Er zijn namelijk een aantal dingen waar ik toch altijd een beetje huiverig voor ben als ik op reis ga en dat heeft met name met de groep te maken. Die kan de reis maken of breken. Denk hierbij aan een groep waarbij jezelf de gemiddelde leeftijd ver naar beneden haalt of een groep waarbij 90% dezelfde nationaliteit heeft (bijvoorbeeld Chinees, Duits of Frans). Dan zullen ze namelijk geen Engels gaan praten. Het moment dat ik de bus instapte zag ik het gelijk, dit wordt geen gekkenhuis. Ik was namelijk verreweg de jongste op 1 na. We gaan het zien dacht ik. De eerste dag hebben we vooral in de bus gezeten om zoveel mogelijk kilometers te maken. We zijn toen in één ruk van Perth naar Albany gereden. Die avond werd mijn gevoel bevestigd iedereen, inclusief ik, lag om 9 uur in bed. Fijn. Leuk. Gezellig.

De volgende dag hebben we ontzettend veel gezien. We zien naar een plek genaamd Denmark gereden en hebben daar de elephant rocks en green pools bezocht. Dat was een fantastisch uitzicht waar ik echt van genoten heb. Vervolgens zijn we verder gereden naar Pemberton waar je in een oude vuurwachtersboom kon klimmen. De klim zelf was dé uitdaging. Er was geen zekering of vangnet. Geen stabiele treden en het was geheel op eigen risico. Je kunt het vergelijken met het beklimmen van een hoogspanningsmast. Deze was alleen 72 meter hoog en is de op 1 na hoogste ter wereld. Onze gids vloog naar boven en een aantal volgde tot 1/3 van de klim. Daarna haakte vrijwel iedereen af. Ik uiteraard niet en de Indiana Erik kwam weer naar boven. Ik vloog de boom in. Je kunt het een beetje vergelijken met de sprint van Usain Bolt alleen verticaal. Binnen no time was ik er en het uitzicht was fantastisch! Uiteindelijk kwamen er nog 2 naar boven en hebben we een aantal foto's gemaakt en genoten van het uitzicht. Je verwacht het niet maar savonds was het weer een gekkenhuis en lag ik om 10 uur verveeld in bed.

De laatste dag hebben hebben we een grot bezocht, chocolade geproefd en zijn we weer terug gereden naar Perth. Met pijn in mij hart heb ik afscheid genomen van de groep. Achteraf kon ik met 1 iemand wel een beetje praten maar dat was het ook wel. Eenmaal terug in Perth ging ik het hostel in en liep ik een Canadees tegen het lijf. Met hem en een aantal Engelse werd het een lange nacht.

Na een 1,5 dag vertrok ik alweer uit Perth. Wederom met een groep. De eerste signalen waren goed want eenmaal buiten het hostel stond er, op het oog, een leuke groep te wachten. Na een korte kennismaking bleek dat vrijwel iedereen met dezelfde tour als mij was. De bus kwam al snel en toen ik instapte zag ik meteen dat het goed zat. Ik ging naast de gids zitten voorin in de hoop dat ik daar meer beenruimte had, foute keuze achteraf. De eerste dag zijn we naar Rockhampton gereden. Onderweg zijn we een aantal keer gestopt, onder anderen bij The Pinnacles. Dit zijn eeuwen oude rechtopstaande rotsen midden in de woestijn. Een apart maar mooi plaatje. Die avond hebben we een kampvuur gemaakt en zijn er de nodige alcoholische versnaperingen genuttigd.

De dag erop zijn we verder gereden naar Monkey Mia. Vrijwel de hele ochtend hebben we een hike gedaan door een national park en heb ik een stukje geabseild. Vergeleken met vuurwachtersboom was dit niks. In 1 sprong was ik beneden. Vervolgens zijn we gestopt bij natures window, wat een ongelofelijk mooi uitzicht was.

Na een korte nacht zijn we vanuit Monkey Mia vertrokken om de dolfijnen te voeren. Met een beetje geluk kon je uit het publiek gekozen worden om ze te voeren. Helaas had ik geen geluk en tot 4x toe werd degene direct naast mij gekozen. Ze doen het erom de hufters! De rest van de dag hebben we vooral veel kilometers gemaakt en na 6-7 uur rijden kwamen we aan bij Coral bay. Die plek had ik omcirkeld...
Na een gezellige avond ging om half 7 de wekker. Ik was, tot mijn eigen verbazing, direct wakker. Vandaag ga ik namelijk met mantas zwemmen! Dat was 1 van de dingen die ik graag wilde doen tijdens deze trip. Na een korte tocht naar de boot kregen we uitleg over hoe het in zijn werk ging. Ook moesten we een rondje om de boot zwemmen om onze zwemvaardigheden te tonen. Tja, dat hoef je aan Erik van den Hoogenband niet te vragen. Ik zwom in 2 slagen en onderwater om de boot. Na een demonstratie van mijn kunde kregen we de melding dat de mantas waren gespot. In sneltrein vaart zijn we daarnaartoe gevaren. In het begin had ik gehoopt op in ieder geval 1 manta, maar ik werd gelukkig niet teleurgesteld. Het waren er tientallen, sommigen bleven aan het oppervlakte en sommige doken de diepte in, het was ontzettend gaaf om te zien. Daarnaast waren ze ook een stuk groter dan ik had gedacht, ze waren al gauw een meter of 3 en zelfs nog veel groter. Blijkbaar was het voor de mantas voedertijd want ze waren continu loops aan het maken in het water, wat een ervaring! Uiteindelijk hebben we ongeveer een uur in het water gelegen en daarna zijn we verder gegaan. Na een korte lunch werden er koraal haaien gespot. Wederom zijn we in volle vaart die kant opgegaan. Snel de flippers en snorkel aan en het water in. Er waren er een stuk of 4, maar helaas waren ze in no time ook weer weg. Wel een toffe ervaring! Eenmaal terug zijn we de bus ingestapt en naar Exmouth gereden.

Alsof één dag met grote vissen zwemmen nog niet genoeg was stond het hoogtepunt van deze trip de volgende dag gepland. Vandaag ga ik namelijk zwemmen met walvishaaien, de grootste vis die er bestaat! Na een goede nacht ging de wekker vroeg. We werden bij de receptie opgehaald en na 1,5 uur waren we in de haven. Eenmaal op de boot besloot ik een banaan te eten. Dit had ik beter niet kunnen doen want de kapitein werd gek. Dit was blijkbaar een of ander idioot bijgeloof van hem en hij dacht dat bananen ongeluk brachten. Zelfs de schil mocht niet aan boort blijven, wat een aansteller. Maar goed, na een uur varen werd direct de eerste walvishaai gespot. Ik zat in groep 2 en mocht daarom niet direct het water in. Toen groep 1 klaar was mochten wij. Eenmaal in het water zag ik een schim en niet zomaar 1. Een hele, hele, hele grote. Deze kwam al snel dichterbij en zwom langs ons. Wooow een vis van 6 meter is een hele grote kan ik je vertellen! Helaas dook hij al snel de diepte in waardoor we hem niet meer zagen. Al snel kregen we een melding binnen dat er veel meer waren gespot en dus in "snelboot vaart" die kant op. Daar aangekomen mochten wij nu eerst het water in. Jezus! Deze was nog groter! Achteraf hoorde ik dat hij 7 meter en misschien zelfs wel langer was. Dit was daarnaast een hele relaxte walvishaai, volgens mij van Jamaicaanse roots, zo ontspannen. We hebben ongeveer 45 min met hem gezwommen en zijn onder, achter en langs hem gegaan. Onbeschrijfelijk, dat is het enige wat ik kan zeggen. Na een lange dag in water zijn we terug gegaan naar Exmouth en waren we een onvergetelijke ervaring rijker.

De dag erna stelde eigenlijk niks voor. We hebben vooral in de bus gezeten, eigenlijk de hele dag van 6 tot 6. Dat is tekenend voor de westkust. De afstanden zijn groot, heel groot. Die avond zijn we aangekomen Karijini.
Gelukkig was er de dag erna wel een hoop te beleven. We zijn namelijk gaan Canyonen in Karijini. Dit betekend abseilen, klimmen, zwemmen, van watervallen afspringen en hiken. Precies wat voor mij. Om eerlijk te zijn was ik een beetje teleur gesteld in het uitdagende gedeelte. Dit stelde namelijk niet zoveel voor. Het klimwerk was vrij eenvoudig en de hoogte was niet echt spannend. Echter, het uitzicht en de omgeving maakte een hele hoop goed. Wat was dat fantastisch om te zien, wat een plaatje! Torenhoge rode rotsen, kletterend water van watervallen, diverse kleuren water in kleine meertjes en nog veel meer. Ik denk dat dit het mooiste stukje Australië is dat ik tot nu toe heb gezien. Dat ik af en toe nog wat mocht klimmen was een bonus. Helaas ging het niet iedereen zo makkelijk af waardoor we soms 20 tot 40 minuten moesten wachten op de rest. Na een enerverende dag was ik vrijwel uitgeteld en lag ik vroeg onder de wol.
De laatste dag in Karijini zijn we door Dales Gorge gelopen. Ook dit was een fantastische wandeling in een ontzettend mooi stukje natuur. We hebben gezwommen in diverse meertjes en ontspannen op rotsen naast kletterende watervallen. Daarna zijn we naar Broome gereden waar ik momenteel verblijf.

De afgelopen dagen heb ik niet veel noemenswaardige dingen gedaan. Wel heb ik afscheid genomen van de groep waarmee ik de afgelopen 11 dagen heb opgetrokken. Eigenlijk vond ik het vaarwel zeggen helemaal niet erg. Ik vind het wel relaxt om even op mijzelf te zijn. Ook begon ik mij aan enkele te irriteren. Dat krijg je als je 11 dagen op elkaars lip zit. Vanavond ga ik de staircase to the moon bekijken. Broome schijnt daar om bekend te staan bij volle maan, we zullen het vanavond zien. Ook staat de wekker om 3 uur om Ajax te kijken, ik hoop dat ik een goede Australische stream kan vinden. Suggesties hierover zijn meer dan welkom!

Dit was het het dan weer even. Foto's staan op Facebook en woensdag trek ik verder naar Darwin waar ik over 8 dagen aankom. Precies op tijd om de (eventuele) finale te kijken!

Cheers!